XIX. Tożsamość czytelniczki

Ksiazka imponuje zakresem badan oraz bogactwem i róznorodnoscia zgromadzonych zródel. Rozleglosc objetego kwerendami i analiza obszaru dziewietnastowiecznego pismiennictwa (zasadnie poszerzanego takze o pierwsza dekade wieku XX), sytuowanego w sieci komunikacyjnych powiazan, pozwala uznac rozpoznania Autorki w zakresie ówczesnych standardów normowania i praktykowania czytelnictwa kobiet za pionierskie.
Wzieto tu pod uwage: publicystyke, udostepniana na lamach kilkudziesieciu czasopism i w postaci osobnych wydan, promujaca przekonania konserwatywne, liberalne i socjalistyczne; powiesci autorów dobrze znanych, lecz takze tych marginalizowanych; zbiory wypowiedzi czytelniczek [...]. Agnieszka Paja z jednakowa uwaga wczytala sie w slowa mezczyzn i kobiet, wskazala na opinie samodzielne i te, które profilowane byly pod wplywem autorytetów zachodnich, nie przeoczyla róznic swiadomosci uznanych pisarek i "przecietnych" czytelniczek, siegnela po swiadectwa historyczne i przyjrzala sie lekturze bohaterek literackich.
Na podkreslenie i docenienie zasluguje niewatpliwie klarownosc wywodu i kompozycja ksiazki. (Dr hab. Urszula Kowalczuk)