Struktura swiadectwa i pozycja swiadka sa od niemal trzech dekad przedmiotem poglebionego namyslu badaczy i artystów. Niewatpliwie to studia nad Holocaustem... > Lire la suite
Struktura swiadectwa i pozycja swiadka sa od niemal trzech dekad przedmiotem poglebionego namyslu badaczy i artystów. Niewatpliwie to studia nad Holocaustem i zwiazany z nimi zwrot etyczny przyczynily sie do tego w najwiekszym stopniu, co nie oznacza, ze Zaglada i genocyd byly w zakresie jedynym przedmiotem analizy. Niniejszy tom wieloautorski pod redakcja Agnieszki Daukszy i Karoliny Koprowskiej wnosi w ten kontekst zwiazany z kolejnymi, utrwalonymi fazami humanistycznych dyskusji teoretycznych watki nowe, jeszcze nie eksplorowane. Zgromadzone tu teksty zdaja sprawe z zasadniczej zmiany w rozumieniu pozycji swiadka w kulturze w relacji do swiadectwa oraz do parezji. Wczesniejsza semantyka zaswiadczania, zogniskowana wokól i na figurze ocalalego, wlaczala w swój porzadek nader czesto takze: oskarzanie, upominanie sie o sprawiedliwosc, zwracanie sie przeciw krzywdzacemu jako juz-nieobecnemu, dajac mu przewage moralno-epistemiczna. Obecnie juz nie antyteza mówienia i jezyka jest, jak sie wydaje, kluczowa u swiadka (jako nieludzkiego i postludzkiego), ale naruszanie przez swiadectwo uzgodnionych kolektywnych regul prawdo-mównosci. (Prof. dr hab. Tomasz Majewski)