Praxis i miasto - Ćwiczenie z kulturowych badań angażujących

Od dawna nie byla moim udzialem lektura tak bogata w implikacje dla myslenia kulturoznawcy jak ksiazka Agaty Skórzynskiej. Spory o tozsamosc dyscypliny, o relacje zawiazywane miedzy teoretycznym wymiarem nauk o kulturze a animacja kulturowa oraz projektowym charakterem badania kultury od dwóch dekad nie ustaja. Dlaczego zatem uwazam, ze Praxis i miasto wnosi tutaj swieze spojrzenie? Po pierwsze dlatego, ze przeczesujac wspólczesna i klasyczna mysl z zakresu humanistyki oraz nauk spolecznych autorka odnajduje niemal zawsze te "sploty" praktyk, wlasciwej im otwartosci oraz heterogenicznosci, które przekonuja czytelnika, ze poznanie ucielesnione i usytuowane nie tylko jest mozliwe, ale i efektywniejsze poznawczo od tekstocentrycznego "poznania abstrahujacego".
Po drugie dlatego, ze analiza klasyków mysli spolecznej dokonywana przez Skórzynska odslania, ile w pojeciach utartych, takich jak "habitus", kryje sie nadal niewyzyskanych innowacji semantycznych projektujacych dla nas jako badaczy kultury cele dzialan i inwestujacych w nasza sprawczosc. (Dr hab. Tomasz Majewski)